بررسی رابطۀ بین هوش سازمانی و انعطاف پذیری منابع انسانی در سازمان های دانش بنیان

هدف این پژوهش، تبیین چارچوب علمی و ارائۀ راهکارهای کاربردی انعطاف‌پذیری منابع انسانی دانشگاه تبریز، مبتنی بر هوش سازمانی است. پژوهش پیش رو از لحاظ هدف، کاربردی است و از حیث نحوۀ گردآوری داده­ها، از نوع پژوهش­های توصیفی به‎شمار می‎رود و از لحاظ ارتباط بین متغیرهای پژوهش، از نوع علی است. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامۀ­ هوش سازمانی آلبرشت و پرسشنامۀ­ انعطاف­پذیری منابع انسانی بر اساس مطالعات باتاچاریا، اسنل و رایت استفاده شده است. جامعۀ آماری شامل اعضای هیئت‌ علمی دانشگاه تبریز از چهار گروه عمدۀ دانشی است که به‎کمک فرمول کوکران، در سطح اطمینان 95 درصد، حجم نمونۀ آماری 235 نفر مشخص شد و در نهایت 210 پرسشنامه به روش نمونه­گیری طبقه­ای ـ تصادفی ساده به‎دست آمد و به تجزیه‎وتحلیل آنها پرداخته شد. نتایج تجزیه‎وتحلیل داده­ها با بهره‎مندی از روش مدل­سازی معادلات ساختاری نشان داد هوش سازمانی با ضریب تشخیص 79 درصد، تبیین‌کنندۀ قویِ انعطاف­پذیریِ منابع انسانی است. همچنین نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد همۀ ابعاد متغیر هوش سازمانی ارتباط مثبت و معنا­داری با انعطاف­پذیری منابع انسانی دارند.